هیچ چیز قابل برگشتن نیست

که زمان می گذرد

و زمان واژۀ محدودیت است

همچنان می گذرد....

*

و نمی آید باز

که بسازیم سلامی به لبی

که بگیریم سحررا ز شبی

*

واگر مرد کبوتر در باد

و اگربغض نشست در فریاد

*

واگر خاطره ای تنها ماند

واگر حرف غمی بر جا ماند

*

واگر سقف دلی در هم ریخت

و سکوتی هیجان را آمیخت

*

و اگرفکر حقیقت پرزد

و گناه هوسی بر سر زد

*

و اگر دست سخاوت کم شد

و اگر روح لطافت غم شد

*

یا که تشویش کلامی را برد

یا ندامت به سوالی برخورد

*

واگر عشق به ویرانه نشست

شیشۀ عمر وفایی بشکست

*

و اگر لحظۀ باران نرسید

فکر آسودگی جان نرسید

یا که خندیدی به اشکی که چکید

*

هیچ چیز قابل برگشتن نیست

که زمان میگذرد

...